Ah şu dostlarımız varya
Yanımızda varmış gibi görünen
Arkanı döndüğünde sırtından hançerleyen
Bilmeden yaptıklarımız,yaşadıklarımız...
Yâda bir şey yokmuş gibi yapan dostlarımız…
Bizi değiştirmeye çalışan, yargılayan
Nedenlerini merak etse de,sormayan
Sadece sohbeti değil,varlığıda sıkıcı olan dostlar
Başımıza gelen kötü bir şeyin
Coşkunu yüreğinde taşıyan dost
Birgün gelecek
Adımı unutmak zorunda kalacaksınız
Şimdi olduğu gibi belki hiç hatırlamayacaksınız
Yorgun bir gecenin puslu sabahında
Tüm gerçekleri bir kibrit çakıp yakacaksınız
Benli hatıraları unutmaya kalkmayın
Benim ömür defterimin
En masum günah sayfasında kalacaksınız
Takvimlerden koparılan yapraklar gibi
Ben de koparacağım sizleri zamanı geldiğinde
Yüreğime gömülen hüzün gibi
Yavaş yavaş sizde eriyeceksiniz dudaklarımda
Ama ben sizlere inat,yokluğunuza inat
Yüreğimde közleyeceğim günahlarınızı
Konuşurken gözlerinizi benden kaçırıyorsunuz ya
Korkmayın benden
Gün gelecek gerçekleri iki yüzünüze haykırıp
Allahımın yüce adaletine teslim edeceğim sizleri
Benim bildiğim dostluk yalnızlık değil
Dostluk bir ruhun iki ayrı bedende yaşamasıdır…
Kötü zamanında el uzatmaktır
Adının önüne dost sıfatı koyulandır
Artık bir köpüksünüz hayatımda
Hani el kiri yıkandığında kaybolan
Neden sorusunun cevabıdır hayatımızda

YEŞİLIRMAK