Masum olduğuna inanınca insan,
Çabuk kurtulur sorumluluklarından.
Bir o kadar da suçluluktan.
Odaklanır kendine,
Keser hesabı karşıdakine.
Oysa..
Kursa vicdan terazisini,
Görürdü artı, eksisini !
Reva mıydı
Yok saymak bir benliği.?
Sana gönül verdi diye,
Sorgusuz sualsiz geldi diye...
Ne istedim sana gelirken.?
Ne kadar harcadın servetinden ?
Yolda buldun, cebine koydun.
Bozuk para misali, harcadın durdun.
O kadar kendinle meşgul,
O kadar bencil ki duygun !..
Veremedin bir ilgi, bir şefkat,
Sevgi bir yudum.
Bakamadın,
Sevgiyle sana bakan gözlere.
Giremedin,
Bencilliğinden sevda denilen gönüle.
İlgin kendine, sevgin kedine,
Bana da beklemek düştü yine .
Ara sıra diline gelen bir teşekkür de hediye
İsyan edince ; başkaldırı dedin,
Terk-i diyar eyledin.
Seni seven,
Seninle dolu bu kalbin değersizliğini,
Bir kez daha mühürledin.
Nerede güven?
Hadi söyle !
Nedir derdin ?
İçten bir ’’ Nasılsın ? ’’ hariç
Her sözü söyledin.
Kendi varlığın ve mutluluğun için,
Her yolu denedin.
Döndüm baktım kendime,
Ben sende :
Bir maddiyat, bir bedenim sadece.
Görmedin beni !
Dinlemedin !
Bilmedin !
Yanımdaki kim ?
Ne istiyor ? Demedin.
Gözlerimle, sözlerimle
Senden sevgi dilendim.
Yaralı yüreğimi gör,
Çaresizliğimi bil istedim.
Sürekli sevmek...
Kendinden vermek...
Sonsuz beklemek...
Kırdı !
Yordu !
Yaraladı!
Bendeki yara, acıtmadı,
Ne seni ne başkasını.
Sahibine geçer yaranın nazı.
Yanınca canım.,
Bana da dilim lâzım,
Kızdım, bağırdım sana.
Kötü sözler de söyledim galiba.
’’ Kusura bakma ! ’’ tek özrüm bu sana.
BEN fedakarlığın hakkını,
Sonuna kadar VERDİM.
Sorgu sual edemez kimse bana.
Gözlemciyim artık...
Geriden bakıyorum hayata.
Bir umut,
Bir sevgi,
Azıcık şefkat,
Biraz da güven,
Verseydin bize !
İncitmeseydin çabuk vazgeçişlerle,
Şimdi yürürdük seninle,
El ele, göz göze, diz dize.
Artık anma geçmişi, geçmiş bitti bizde.
Geçti Bor’un pazarı, sür eşeğini Niğde’ye.
Sevgi deme !
Umut deme !
Aşk deme !
Güven deme !
Hepsi zaten sende.
Vermedin ki kimseye !
Geçti Bor’un pazarı, sür eşeğini Niğde’ye.
Sabırlı değilim artık !
o günler kaldı geride.
Umut beslemem,
Minnet de etmem kimseye,
Vefasızlık buysa, vefasızım ben de.
Geçti Bor’un pazarı, sür eşeğini Niğde’ye.