Bir burakım yüküne af dileyen
Ne firakım aşkına kem söyleyen
Yetersizim  yetmezem ki ben neyem,
İkrarımdır lutfun olmazsa ben ki kêm gelen.

Bir peştemal misali bağlanmış bele,
Beyinler karışık düşüncede zelzele.
Lisan-ı münasip gelmezse dile,
Nidalar vuku bulur mu ?
sandın menzile.

Bir abı hayat ki serden geçer durur der insan,
Kefe yamuk denge buzuk yanıltıyorsa mizan.
Eylemler çoğalır, saflar birikir,doğru değilse izan,
Seni kurtarır mı  sandın mahkeme-i suğrada azân.

Dünyevi gafletten uyanmak gerek,
Darı ambarından kalmadı ekmek.
Boğazdan geçirmeden harama bil ilmek,
Bedene ağudur bilmezmisin zehri engerek.

Nedir anlamazam bir koşuşturmaca  ki telaşen,
Var mıdır?   ki  bu cihanda her  emeline ulaşan.
Art niyetle  bir biriyle kibirlice insafsızca
yarışan,
Duydun mu ki kefen hariç ceplerine kavuşan.

Özenip bezenip süslenir isen,
Kumaşı İpekten mintanı giysen.
Bir  dala çul çaput bağlı farkı yok isen
Nar-ı azaptan kurtarır mı sandın elbisen.

Ne demiş bak faniyatı boş gören;
Çok insan gördüm vücudu perdesiz,
Çok çaput gördüm  ki içi insansız,
Libas kurtarır mı sandın adamsız.

Ne  toprak gördüm  ki çoğu mayasız,
Kimi çıplak kimi kurak hayasız,
Ne eylerse bilirim ki faydasız,
Adım zayıf, fikir sabit mi sandın ve manasiz.

Kadir TURGUT