Yüzüm yoktur varmak için yarına
Cümle râhın amelinde Mihrimâh
Kavlim odur nâil olsam varına
Yaratılış temelinde Mihrimâh

Koy desinler âşîk özü yitirmiş
Söz diyemez sözlerini bitirmiş
Sevdiğini bir ürüzgâr götürmüş
Niçin derler emelinde Mihrimâh

Kaşları yay kirpikleri ok idi
Düşte gördüm bir benzeri yok idi
Dili lâtif şol cemâli ak idi
Bu gönlümün menzilinde Mihrimâh

Devâ demem derdi derde devâdır
Hakktan gelen elbet cana revâdır
Hâl bilenin meşki aşkta livâdır
Miskin sazın her telinde Mihrimâh

Gece gündüz hıfzeylemiş ismini
Yere düşen damla çizer resmini
Benzetemem başkasına cismini
Ahd-ü peymân mâhfilinde Mihrimâh

Gâhî meczûb gâhî mecnûn deseler
Muradımı ateş ile yusalar
İster ise urgan ile asalar
Karanlığın kandilinde Mihrimâh

Kemâlatım hasretinin yarası
Bilen bilir gülle bülbül arası
Esrik eder gözlerinin karası
Ölen ölmez sebilinde Mihrimâh

Kerem etsin bu garibin zârına
Vuslat düşsün kuşca canın kârına
Makberî’yim sitem etmem hârına
Eritsede cemâlinde Mihrimâh

___________Makberî