Yüreğine emeğine ellerine sağlık efendim,
muhayyel ve nafi sözlerini büyük bir beğeni ile okudum,
Kalemin kavi ilhamın daim olması temennisi ile,
En kalbi duygularım esenlikler dilerim.

Güzrlmiş bu rski şiir.
Şiirler de eskir,kav'daki şaraplar gibi..ama
duygular,asla eskimez...onlar daha kıymet kazanır zihnin derinliklerinde.
Çok güzel ve hüzünlü bir ayrılık şiiriydi.
Kutlarım,saygıyla,esenlik dilerim.

Bu şiirde, geçmişte yaşanan bir aşkın özlemi ve hüznü anlatılıyor. Şair, sevgilisini çağmurlar ülkesinden çıkardığını ifade ederek, onu en güzel giysilerle donattığını ve düşlerle süslediğini belirtiyor. Sevgilisine tüm yıllar boyunca geleceği yaşayabilmesi için bir yer ayırdığını ve ona sevgiyle bakarak kuvvet verdiğini vurguluyor.

Ancak, şairin anlatımında bir acıma ve hüsran havası da hissediliyor. Sevgilisine yıllar boyunca olan sadakatini ifade ederken, kendi acılarını da dile getiriyor. "Şimdiye dek bir ben ağladım, verem kalası dünyada" ifadesi, şairin yaşadığı hüznü ve acıyı yansıtıyor.

Şiirin sonunda ise şair, sevgilisine yönelik bir soruyla bitiriyor. "Sözlerime gülüyor musun yoksa?" sorusu, belki de geçmişteki aşkın acı gerçeklerine rağmen hala bir umudun varlığını sorguluyor. Bu, şairin içsel çatışmasını ve hala sevgiliye duyduğu özlemi dile getiren dokunaklı bir ifade olarak karşımıza çıkıyor. kaleminize sağlık üstadım.