Hazan
Gündüzler, geceler dar geldi bana
Baharlar, kışlardan ar geldi cana Mevsimler yaz iken, hazana ermek Ateşe basmaktan, kor geldi cana. Yazın, yazın deyip, yazdan yandıran Yüzün, yüzün sevip, hüzün konduran Ayaz, ayaz gelip özün donduran Rüzgarlar borandan, ar esti ona. Avazların salıp göğü deldikçe Ayakların basıp, yere erdikçe Bağrlara girip, bağra sindikçe Hazanlar korlardan, har değdi cana. Ayazlar vurdukça, dalından olmak Yerlere düştükçe, yolundan olmak Toprağa karışıp, solundan olmak Hiçliğe düşmekden, yar oldu kula. Buymuş hazanlarda hüzünde olmak Özünden solup da, yüzüne vurmak Şairim, hazanı şi’rinde yazmak Ölüme fermandan zor buldu yaza. |