Istıraplı bir şiire kanat açmayı hem ben istemedim
Ansızın hâsıl olan kelebek kanatlarına şiirin
Yağan kar gibi zararsız bir sevginin muadiliyim
Münazara ettiğimse iç sesin
Hem revnak kıvrımları
Hem de dinmeyen bir aşkın kaidesi
Hırpalanmış kalbimden akan kana müteşekkir
Ve işte sevginin hulasasında yarı yolda kalmış bir gemiyim
Lakin…

Dümen bende, muallim
Düşlerimi takip ettiğim kadar direndiğim
Bir minvalde
Akça pakça teninde şu bakir sayfanın
Arzı endam eden ilhamın
Devrik ihanetinde muadili olduğum
Yazma aşkımın da kırıntısı yeter bana
Aldığım her nefese duacı
Sızdığı kadar acılarım
Sırma saçlı bir hayalin yalnız kalmış tanrıçası

Kadı kızı değilim:
Varsa yoksa haşmetli bir muallimin kızı
Hem yazdığım şiirlerin de eksilmezken hızı
Ektiğim her sevgi tohumu
Yetmedi…
Yatıya kalan sevdalı şiirlerimin ruhu
Kırık değilken dalım
Kopuk olmadığım kadar da kökümden
Ve işte köklediğim hüzün
Ve işte kordan imgelerde saklı iken nur yüzüm

Yerin göğün isyanı
Af dilediğim kadar başkalarının günahından
Günah keçisi addedildi mi de kalemim
Boyut atladığım ve içinde yaşadığım
Kalenin
Duvarlarında saklıdır akıbetim
Yeter ki ama yeter k; muallim
Kalp gözü insan eylesin tüm insanlara ulu Rabbim

Ulağım kalem
Umresinde sevginin
Uykuda da geçmezken ömrün
Uydusuyum işte uyumsuz addedilen
Çocuk yüreğimle:
Hem şiirin hem aşkın
Kasıtsız sevebildiği kadar da insan
Nasıl ki yakın kabrine ve Rabbine

Kaynakçam aşk
Kaçtığım kovalandığım varsın olsun o dik sapak
Sarkacın ucunda asılı
Kâh bir nida
Kâh fısıltı
Durduk yere sevmediğim kadardan da öte
Yazılası nice şiir beni bekler ufukta

Uzandığımsa şu dik yokuşta
Uyruğum nasıl ki şiir
Uyandırmayın beni yeter ki
Ömür denen içimde saklı ukdede.

Canım her yandığında kırdığım dümen
Kaptanı ve miçosu iken
Bahşedilen bu sevginin
Tek muhatabım mademki yüreğim ve kalem…