Hoyrat zamanlarda yaşıyoruz
insanın gücünden daha fazla lazım
Sırtını yaslayacağı bir dağ bir çınar ağacı lazım

Her şey üstüne üstüne gelince sana susup sessizce dinleyen bir kadim dost babacan sırdaş lazım

Her günün bir sonu olduğu gibi bu hayatında olacak elbet akşam güneşin batışını izler gibi yorgun ve anlamsız gelir o an için son akşam mış gibi

Çocukluğumu geri istiyorum umutlarımı sabrımı ümidimi sevecenliği mi en çokta insanlara hesapsız güvenimi geri istiyorum
ne güzeldi kimse kin tutmaz nefret etmez hesap ve menfaati için yapmazdı hiç bir şeyi o zamanlar

Hayellerimi geri istiyorum o zamanki gücümü isteğimi azmimi geri istiyorum

Beni benden çalan yıllarımı saçlarıma akları düşüren yıllarımı çalanlar dan

Yaşayamdığım geçliğimde kaldı aklım
Dolu dolu yaşayamadığım sevdalar
aşklar
ayrılıkların
hasretler yerini yorgunluklar aldı hep
Akşam üstü elinde iki ekmek bükülmüş belinle yorgun ayaklanınla merdivenleri zorlanarak çıkmak payımıza düşen acımız

Belki pişmanlık içimdeki bu garip tarifsiz duygu belki kendime acımak itiraf etmek zor geliyor bu yaştan sonra sanki geriye baktığım zamanda



Özkan Değirmenci
08.03.2024
23.37