Gönlümde göç etmeyi unutmuş kuşlar var,
Bir derya büyüklüğünde, siyah, kabarık,
Bir hülya azametinde...
Gözlerini gökyüzümden al artık,
Lütfen!
Sesini, mevsimlerin esintisinden.
Aşk insanı nasıl aşağılık yapıyor öğrenme, bilme, istemem!
Kuşların sırtlarından göz süzmelerin âlemi yok,
’Gözlerini’ diyorum, yıldızlarımdan uzak tut,
Karanlığımdan.
Kalamadın değil mi?
Sakladığım yerde, tapınağında,
Ölü olarak nazarımda, mezarında.

Çekmecede bir mektup duruyor,
Eğri büğrü yazılarla gözyaşı içeren,
Biraz aşk, biraz intihar,
Bolca ıstıraptan vasiyetler var,
Bin çeşit ibare;
Hiç olmadığım kadar benden daha fazlası,
Kendime ihanetten müebbet yatan vaziyetler var,
Tütünlerin arasında, kalabalık,
Sürekli bırakılmış, sürekli terk edilmiş,
Sevgilere uzak, şiirlere yaslanmış,
Mevsimsiz ayrılık havasında;
Çekmecede milyarlarca eziyet,
Mahrumiyet var,
Lütfen,
Gözlerini gökyüzümden al!