Memleketimdeyim işte şu an
Kavuşturdu çok şükür beni Yaradan!..
Güneş, pastel boyalarını almış eline
Manzara kondurmuş huzur sandalına.
Mora, maviye, çimene bürünen
Denize daldırıyorum gözlerimi,
Bir de çok sevdiğim turkuaza.
İleride benek benek balıkçı sandalları
Beride sabırsızca bekleşen kediler
Arada krom yüklü kocaman gemi…
Ve umuda selam çakan
Gününe sevinç katan
Güzel insanlar…

Memleket hasreti yumuşak doku!..
Deniz çarşaf, Şövalye adası perde
Sükûnet gülümser her yerde.
İçinde balıklar, ışıklar oynaşan
Yosunlu, kesif, iyotlu koku
Yamaçlar benziyor eli çiçekli geline.
Karettaların bitmeyen telaşı
Martıların ardında kaldı iskele başı.
Her evin önünde begonyalar, asmalar
Buğular yükselir Karagözler’e doğru
Sarar büyüsü limon çiçeklerinin.
Yıkanırken ruhum Akdeniz’in mavisinde
Takılıverir oltamın çengeline
Açıktan geçen girift sorular:
Martı olup ufuklarda mı süzülsem,
Irmak olup körfeze mi dökülsem?..


(Şiirin ilk yazılışı: 08/01/1994, 15:17; Kordon Boyu, Fethiye)
(Son tashih zamanı: 14/03/2024, 07:13-33; M.Tönge, Isparta)

(Sinada Dergisi’nin 42. sayısında (Kış 2023) yayınlanmıştır; yıl:11)
@mutlugavcar @sinadadergisi