Arkasına baktı adam
Gitme, ama ne olur git
dedi kadının bakışları.
Adam önüne çevirdi başını.
Kalbinden gözlerine edilen isyanı duydu.
Tekrar kadına çevirdi yüzünü.
Sanki yapraklar, çiçekler,
rüzgarlar onunla beraber bakıştı.
Kadının diğdelerinden
akan deryada boğuldu.
Suzân oldu gözleri,
ah çekti en derinleri.
Pahalı bir pastaya bakarken,
annesine yakalanmış fukara
bir çocuk gibi eğdi başını.
İnsan ne boş yaşarmış
İnsan ne hiç yaşarmış
İnsan neden yaşarmış

&&&&&

Uğurladığı adama baktı kadın.
Kal diyemezdi ama O da gitmeseydi
Döndü arkasını adam.
Kadının kalbi ağladı٫
yaşları gözünden damladı.
Tekrar dönünce adam,
kadın kendini dağladı.
Neden aktı ki gözündeki yaşları?
Hani onlara gülmek yakışırdı?
Şimdi ne çok üzülecekti gönül ortağı.
Adam fark etmemiş gibi döndü başını.
Kadın elinde olmadan daha çok ağladı.
İnsan ne boş yaşarmış
İnsan ne hiç yaşarmış
İnsan neden yaşarmış

&&&&&

Yaramaz çocuk bir kadınla
adama baka kaldı.
Hani büyükler ağlamazdı ?
Hele adamlar hiç ağlamazdı?
Bıraktı çocuk oyuncağını.
Üzgün bir adama koştu.
Adamın elindeki ceketi çaldı.
Adam elini uzattı, çocuk kayboldu.
Adam şaşırdı, Rüzgar şaşırdı,
yağmur şaşırdı.
İnsan ne boş yaşarmış
İnsan ne hiç yaşarmış
İnsan neden yaşarmış

&&&&&

Bir yaşlı adam çocuğu yakaladı.
Ceketi elinden aldı.
Az önce gördüğü ağlayan kadına uzattı.
Kadın elini uzattı.
Yaşlı adam kayboldu,kadın şaşırdı,
Yaprak şaşırdı, çiçek şaşırdı.
Adam kendine uzanan eli gördü.
Kadın kendine uzanan eli gördü.
İkiside kendini unutup birbirine koştu.
İnsan dünyada yaşarmış
İnsan aşkı ararmış
İnsan hiç olduğunda anlarmış


Şiir: __Kaos

Fon:Jane Maryam Mohsen KARBASSI

06.03.2024