“Bir zaman vardı eskiden
Çoraplarımız yırtık,ayakkabılarımız yamalı
Sobamız odunlu,damlarımız dumanlı…
Tahta kaşıklarımız,yer soframız
Bir atımız,bir ineğimiz
Ahırda koyunlarımız…
Bir zaman vardı eskiden
Saf temiz yürekli insanlarımız
Eve gelen misafirlerimiz…
Oturup dertleşirdik
Ordan burdan konuşurduk
Saf temiz yüzler
Nasır tutmuş eller…
Bir zaman vardı eskiden
Güzel halaylı düğünlerimiz
Ağlamaklı gelinlerimiz
Köşeye çekilmiş,gözü yaşlı Anelerimiz.
Göz yaşını içine döken babalarımız…
Ha! bir de evimiz vardı,damı topraktan
altı ahşaptan
Birde küçük bahçemiz vardı
Bir dud,bir elma,bir de nar ağacımız…
Bizim bir köyümüz vardı eskiden
Baharı başka,yazı başka,kışı başka
Burda açılan çiçeklerde bambaşka…
Kimisi sarı,kimisi beyaz,kimisi kırmızı…
Birde güzel bir yer vardı eskiden uzakta
ama o yer bizden çok uzakta.”
Sedat Evren