gecenin bir vakti
özleyerek çağırırdın
cesaret sevgilim derdin
balkona değen
ağaç dalları en güzel merdivendi
gecenin tek sahibi sevgiydi
gelirken bir heyecan
dönerken bir korku
o güzel saatleri yıllar mı unutturdu
balkon önünde kırmızı elma
ağaçı şimdi kesilmiş dalları
merhameti sevgisi yokmuş kesenin
zaman değişmiş
artık mehtap çıkmıyor geceye
şimdi karanlık açılan pencereleri evin
o kadar çok mu uzaklara gittin
yabancı oldu buraların havası suyu
kalbini mi kilitledin sevgilim
bir selamında yok
sevgiler dut yapraklarında mevzili
sarmış aç tırtıllar yemyeşil yaprakları
takvimler unutulmuş tozlu duvarlarında
zaman saatlere küsmüş
ezilmiş istilasında insanların
günü birlik o sarı papatyalar
dokunsan anlardın
buz kesmiş ellerim
grup vakti güneş giderken
esen yele ayaklanıyor kırlaşan saçlarım
dalında yapraklar el sallıyor birbirine özlemle
ufukta kalırken gözlerim
yalnızlığın çöktüğü akşamla
yaşıyormusun diye soruyor dilim..

hilmiarsoy tekirdağ 25.2.24