Çocuğumun gözlerine baktım

Bir türkü gibi
Çocuğun siyah gözleri
Bakıyor sana
Lekeli değil göz akları

Kaşlarında
Aldatılmışığın
Çatılmışlığı yok
Öylece bakıyor sana

Yok şeytanlığı cimriliğin
Vermeğe hazır akmağa
İstediğin her şeyi
Ve istediğin her yere

O çocuk senin biliyorsun
Baba diyor sana
Babalığı bilmiyor daha
Ufak elleri çenesinde
Leke yok tırnaklarında
Boğum boğum parmakları
Tutmamış daha çirkinlikleri
Daha bakmamış siyahlara
Bakmamış daha kararmış ufuklara
Uzanmamış elleri
Yokluğa yoksulluğa

O çocuk
Senin çocuğun
Verebilecekmisin
Alamadıklarını
İnsanları sevmeyi
Öğretecekmisin
Ona hiç kirlenmemiş
Özgürlük türküleri
Söyleyebilcekmisin

Sonra çocukluğuma baktı gözlerim

Karmaşıktı
Tek düze değil
Salyangoz toplarken ellerimiz
Ve satarken
Gençliğimize insafsız
Kuyumcular çarşısında
Altınların sesinde sevdalandık
Sevdayla köşe kapmaca oynadık
Mecidiye hanında

Yıllar geçmedi gülüm
Ömür yıllandı
Sessiz ve sebepsiz
O taşra şehrinin garında
Trenler artık çuf çuf lu değil
Taksiler kanatsız
Artık uçmaz
Ak gelinlikli gelinciklerle
Tozlu sokakların
Sıcak öğlen sonralarında

Yitirdiklerine ağlamıyor gözlerim
Unuttuklarına
Sen yoktun olmadın
O uzak diyarlarda
Büyürken habersiz kaderinden
Oynamadın ilk okulun yolunda
Evcilik benimle
Bakmadın Beydağının arkasındaki
Yedi başlı canavara

Susuverdin niye
Sende mi saldın çocukluk düşlerini
Pencerenden dışarı
Vazgeç gülüm
Gelmez geceler sarmışken günleri
Omuzlarımda olgunluğun
Yemiş vermez ağırlığı
Su dolmaz
Yosun tutmuş havuzlarına hasretin
Salyangoz tutarken
Ellerimiz ve satarken
Gençliğimiz insafsız

Sonra kendime baktım çocukluğumun gözleriyle

Şimdi bir çocuk olsam
Birde kırmızı kamyonum
Kum taşısam
Taş taşısam
Okul sokağında
Büyümeyi beklerken

Şimdi bir çocuk olsam
Çıkarlar hiç olmasa
Gülücükler sahtesiz
Ağlamayı bilmesem
Bilmesem hasret çekmeyi
Ölümü hiç düşünmesem

Şimdi bir çocuk olsam
Birde beyaz uçurtmam
Uçursam engin maviliklere umutlarımı
Başka diyarlara gitsem
Başka lisanlar konuşabilsem
Bütün insanlarla tanışsam
Bu çirkin dünyaya
Bir daha hiç dönmesem

Çocukluğmun içinde kayboldu gözlerim

Mavi bilyem kayboldu
Ponponlu terliğim
Ve guguk kuşlu saatim
Kayboldu
Ah anne..
Nerdesin
Ah baba...
Nerdesin
Çocukluğum kayboldu
Bir atlas yorgan
Bir kuş tüyü yastık
Bir sarı pestil
Bir sucuklu lokum
Bayramlarım kayboldu

Ah sevgilim
Ah çocuğum
Nerdesiniz
Deniz mavisiydi zaman
Bir pupa yelkendi çocukluğum
Bir sünnet masalında kayboldu
Yaşayamadan öpemeden dedemi
Kıskanmadan anneannemi
Mavi bilyem kayboldu
Ve lamba söndü
Güneş doğdu
Banim de bıyıklarım terledi
İsmeeet hadi denize gidelim

Anladım ki çocuklar büyüyordu biz büyümeden

Çocuklar büyüyordu
Hiç bir şey istemeden
Çocuklar büyüyordu
Düşler
Hayaller
Umutlar küçülüyordu

Çocuklar büyüyordu
Evler
Ağaçlar
Arabalar
Sokaklar
Ve evlilikler eskiyordu

Çocuklar büyüyordu
Rıhtımlar
Sandallar
Çımalar
Ve toprak aşınıyordu
Kıyılarında

Çocuklar büyüyordu
Ve ben herşeyimle
Yaşlanıyordum
Hiç büyümeden
Pişman değilim