Kelimelerden düşecek aldığım soğuk nefesler,
Bu çırpınışın sonu ne olacak,
Yalnızlığın kabuğu ne kadar sert ve kuru,
Dakikalar birbirlerini alacak yamacımdan,
İsimsizliğimle kalacağım içli dışlı,
Herkes ve her şey;
Kaldırım taşları gibiyim,
Gecenin tenindeki huysuz saçları gibiydi sevgim,
Hırçın ve bedbaht,
Kızgın ve yorgun,
Kendi ruhumun hücrelerinde suçluydum, cezalıydım,
Prangaları kanlı düşlerimde mahkumdum, vebalıydım.

Kelimelerim de atacak betim benzim gibi,
Daha ne kadar büyüyecek nefretim ve kibrim aynalara,
Kime mâl ededeğim çaresizliği ağlayarak,
Bir böcek tatmış mıydı sevgisizliği benim gibi,
Örmüş müydü ağını bir örümcek, umutsuzluğundan.
Yalnızlığımın da kaburgalarında dumanlar tütüyor,
Bir köpek gibi uluyorum karanlığı, gırtlağımı yırtarak,
Yitip giden tebessümlerde ne kadar da acizim,
Yapmış mıydı yuvasını kuşlar, ateşin çemberine,
Bu kanayan satırlar haricinde ne kadar da sessizim.