- katil -ellerim küçüldü bak yine bana çocukluğumdan miras bu uzaklığın özlemi ne gözyaşıyla bile tartılmaz susup ellerim usulca kendimden uzak bir yerde nasıl da öyle umutsuzum şubatın içime dokunmadığı sıcacık bir şarkıda üşüyorum tüm beyazlarım yarım şimdi ve tüm siyahlarım en yalnız nasıl sağır bir öfke bu asla kabullenmeyişi aslında biraz pes edişim giderken biraz da zaman denilen yükü ruhumun omzuna çekerek gidişim şaka(k)larımdan geriye gözlerinden donularak asılmış gülünç bir hüzün bıraktın ve en nihayetinde o en ipe sapa gelmez kelimelerin ruhumdan beni katlettiği tadı garip bir oyundun kalbim sen bu aşka ne diye soyundun |