Ben küçükken durmazdım yerimde
Ağaçları merdiven gibi tırmanır
İnmezdim duvar tepelerinden
Elimi keserdi sazlıktaki sazlar
Elim kesilmiş kolum kanamış
Kim bakar oraya
Uçurtma olacak en sonunda

Yılanla boğuşmuşluğum bile var
Topumuz kaçmıştı yuvasına
Ne kadar doğru yanlış bilmem
Öyle kalmış hatrımda

Hele bir de yaramazlığım vardı
Yenilir yutulur cinsden de değil
Nasıl bir sabır varsa anamda
Bir şekilde katlandı bana
Hem de böylesine bir baş belasına

Çok yıllar geçti kaç mevsim sayamadım
Tarancı’nın yolun yarısı dediği yaşa
Beş turu var dünyanın tamı tamına
Vakit geldi ve geçiyor
Hatıraların üstü toz kaplı
Bir sisle kapanmış sanki etrafı
Eskidiği her halinden belli
Hatırlaması bir hayli güç artık

Çok uzattım lafı ucu bucağı kaçtı
Çocukluğumdan bahsedecek kadar
Yaşlandım sanırım artık