0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
230
Okunma
O kadar yorulmuş ki ruhum,
Canımdan çıkmaya bile hali yok.
Hayatın karasıyla kirlendiğinden,
Saflık aramak ise boş hayal.
Ayaklanmış bir ceset gibiyim.
Gözlerim karanlıkla kaplanmış,
Bedenimse yalnızlığı arzuluyor.
Dünyaya armağan olsun diye,
Kendimi cezalandırdım
Dört duvar arasına.
Uyuyamadıktan sonra,
Güneş doğup batmış ne fark eder?
Hayatın anlamı yokken,
Yaşamışsın ölmüşsün ne fark eder?
Şimdilerde ölüm gibi kokuyorum.
Kimse görmek istemiyorken,
Varlığıma katlanmak zorundalar.
Ne inkâr edebilirler beni
Ne de kabullenmeye niyetleri var.
5.0
100% (1)
