Hayır dostum…
Zaman bize hiçbir şey vadetmedi,
Biz bir şeyler umduk kendisinden,
Bıçak gibi kesilen
Ve bir uçurumdan düşer gibi kayalıklara,
Hayal kırıklıklarımız arasında,
Nazlı bir gül yetiştirmek istedik.
Kırmızı yaprakları olan,
Kan kırmızısı
Ve dokunmaya kıyılmayacak yumuşaklıkta.

Hayır dostum…
Yeryüzü bize hiçbir şey vadetmedi,
Böylesi yaşamayı biz seçtik,
Çöpler arasında
Ve en sefil halimizle
Cenneti düşlerken üstelik
Cehennem öncesi küçük bir mola
Dünyamız, hırslarımız
Ve lanet olası kavgalarımız.
Hepsi bizim tercihimizdi.

Hayır Dostum…
Kurtulmayı hiçbir zaman düşlemedik,
Düşlerimiz farklıydı bizim,
Hayallerimiz ucube,
Bir sirkten kaçmışlardı sanki.
Uzayı keşfetmek gibi,
Gezegenlere taşımak gibi,
Taşınmak gibi,
Can sıkıcı.
Ruhlarımız mengenelerde sıkışıyor,
Gözlerimiz kör
Ve kendi çığlığımızı bile duymaz olmuşuz.

Hayır dostum…
Her gece doğan ay bize hiçbir şey vadetmedi
Ve güneş güzel günlerin şarkısını mırıldanmadı,
Biz düşledik evrenin şarkısını
Ama eşlik etmedik melodisine,
Galaksiler dolusu ahmaklıklar içinde,
Sonsuzluğu düşledik,
Sonlu bedenlerimizle.
Toprak için yaşadık
Ve sonunda toprak olduk işte.

Hayır dostum hayır!
Bu gezegen bize hiçbir şey vadetmedi,
Hiçbir zaman en özel sizsiniz demedi,
Biz uydurduk bu yalanı
Ve o kadar inandık ki yalanımıza,
İşledi tüm kanımıza
Düşünmeden döktüğümüz kanımıza.
Savaşlarla
Ve katliamlarla dolu hayatımıza.