Diyarbakır’ın minaresinden yankılanan ezanlar,
Ramazan Hoca’nın ney üfleyen dualar sesidir,
Minberdeki vaazları, gönlü aydınlatan nurlar,
Diyarbakırlı Ramazan Hoca’nın bir hizmetidir.

Her gün erken saatte caminin kapısını açar,
Gönlünü Allah’a sunar, dualarını artırır.
İlmihali sade, kalbi pak, gönül zenginliği taşar,
Diyarbakırlı Ramazan Hoca, ilme öncülük eder.

Camideki minberde derin bir huzur eser,
Kuran-ı Kerim tilaveti, kalplere dokunur, gider
Ramazan Hoca’nın rehberliğinde bir ilim dersi,
Diyarbakır’ın kalbinde, nur saçan bir kandil işler.

Oruçlu gönüllerde sevgi tomurcukları çiçek açar,
Ramazan Hoca’nın sohbetiyle huzur bulur herkes.
Diyarbakırlılar, minberden gelen mesajı kucaklar,
Hoca, gönüllerde bir güneş, parlarken ufuklar.

Diyarbakırlı Ramazan Hoca, hoşgörüyle dopdolu,
Halkının içinde, dertleriyle iç içe sevinçle dolu.
Duaları, gözyaşları, sevinçleri kucaklar, dosdoğru,
Her bir sadaka, onun sevap defterine birer çiçek.

Kervanlar kervanlar geçer Diyarbakır sokaklarından,
Ramazan Hoca’nın duası eşlik eder her birine.
Caminin avlusunda, yürekten selamlaşırlar yine,
Hoca, sevgiyle bilinir, Diyarbakır’ın kutlu simasıdır.

Diyarbakırlı Ramazan Hoca, bir iz bıraktı ardında,
Dualarla anılır, minarelerdeki ezanlarda semada,
Kardeşçe yaşadığı bu toprakların öz sahibi belli,
O Diyarbakır’da, huzurun dilini öğreten bir alimdi.

A.NEJAT ALPEREN