6 Şubat

Odalar arasında gelip geçerken bir rüzgâr
Pas tutmuş eski kapı menteşeleri
Yerde kalmış bir avuç kan üstünde dolaşırken sinekler
Ölü askerin ağıtı yankılandı cırcır böcekleriyle
Işıklar kapanmıştı evvel zaman önce
Masada duruyordu eskilerden kalma bir günce
İçeri giren adam askeri yerde görünce
Şaşkına döndü birdenbire, Kahroldu kendince
Ne yapacağını bilemedi, Kardeşiydi yerdeki
Kanı soğumuştu, sararmıştı bedeni
Çoktan ölmüş belli, Yok artık bi’ çaresi
Baktı etrafına, masada vardı şarjör ile makina
Pencereye göz gezdirdi, Dışarısı hala mahşer meydanı
Alt-üst olmuştu hayatı
Başka seçeneği kalmamıştı
Çünkü sürdürdüğü yaşam hep bayattı
Bu dünya hep zalim davrandı, sanki kalpler fay hattı
Doldurdu şarjörü hiç tereddüt etmeden
Çıkardı cebindeki fotoğrafı
Son bir kez baktı resimdeki anne ve babasına
Enkaz altında aramıştı onları
Artık kardeşi de şehit olunca kalmadı yaşamak için bir amacı
Çekti tetiği ansızın, yere devrildi tüm boyu posu
Sessizliğe büründü cırcır böceklerinin korosu