Her şeye...
Ve herkese rağmen!
Herşeyi geride bırakarak!
Herkesi üzerek!
Elveda didik birbirimize...
Sen ve ben huysuz karıcığım!
Tıpkı, yok olan bir bedeni...
Son bulan bir hayatı...
Omuzlanmış bir tabut gibi...
Sonsuza giden!
Toprağa gömülecek!
Bir ceset gibi..
Arkasından, hüzünle akan!
Pişmanlıklar...
Ve keşkelerle...
O, fayda etmeyen!
O, geriye dönüşü olmayan!
Pişman olan hayatlar gibi...
İçe akan,!
Kalpleri, yakıp, kavuran o, göz yaşları gibi...
Tıpkı sonsuzluğa çıkılan yolculuk gibi..
Tıpkı, yere düşen...
O, hayattan!
O, yaşamdan kapan, sonbahar yaprakları gibi...
O, açmayacak!
Açamayacak çiçekler gibi...
O, olgunlaşmayacak!
Olgunlaşamayacak tomurcuklar gibi!
O, meyve vermeyecek!
Veremeyecek!
O, bahar ağaçları gibi...
Herşeye rağmen!
Suya, gübreye, toprağa...
Hatta, aşılamaya rağmen...
Cevap vermeyen!
Yada veremeyen!
O, biten!
O, yok olmaya yüz tutan!
Herşeye rağmen!
Artık, hayata dair, hiç bir beklentisi olmayan! Yaşam belirtisi olmayan!
O, kuruyan!
O, hayata veda eden ağaçların!
O, zavallı dallarına...
Dilek tutup, astığımız çaputlara...
Şimdi, donmuş, buz tutmuş...
O, ağaç gövdelerine...
Daha önce kazıdığimız kalpler ve isimlerimizin baş harfleri ile...
İyileşmesi mümkün olmayan!
Kocaman yaralar açtığımız...
Kanayan
Kapanmayan yaralar gibi... Oysa üzerine..
Biz aşkımızı...
Sevdanızı kazıyıp ölümsüzleştirmek isterken...
Meğer, başka bir hayata son vermişiz...
Biz aşkımızı ölümsüzleştiriyoruz derken!
Koca bir hayatı yok etmişiz...
Onun gibi...
Elveda dedik...
O, geçmişteki, mutluluklara..
O, güzel yaşanmış anılara...
Verdiğimiz birbirimize o, bağlılık sözlere...
O, sonsuza kadar deyip ettiğimiz yeminlere...
Bir birimize anlattığimız o, gelecekteki, mütiş hayallerimize!
Beslediğimiz o, güzel duygularımıza...
Ansızın!
Anlamsızca esen!
Hiç sebepsizce çikan!
Soğuk rüzgarlara...
Sonra, o, büyüyen
Fırtına!
Bir kasırga gibi esti, savurdu!
Dağıttı!
Param parça etti bizi...
Direnemedik!
Göğüs geremedik!
Karşı koyup, mücadele edemedik!
Toparlayıp, el ele veremedik!
Sevgi yuvamızı...
Aşk gemimizi fırtınaya bıraktık!
İlk kasırgada kaybettik!
Elveda diyemedik!
Yok oldu!
Pırlanta gibi...
Yere düşen!
Yere düşerken param parça olan...
O sevgi dolu kalplerimiz...
İşte o an...
Koptu sevgi bağlarımız! tamamen koparken!
Bir birimize olan sevgi hepten, yok oldu!
Birden birbirimize, nefrete dönüşen, sevgiler...
Zamanla, çalan ayrılık şarkıları ile...
Yok oldu!
Sevgi ve aşkımız...
Dinçer Dayı