rüzgâr sağıyorum
gecenin memesinden
tüketilmiş düşlerin suskunluğu
ölümü çağrıştırıyor sessizce…


suskunun düştüğü yerde
sendeliyor umutlar


yıkıyorum kan bulaşan şiirleri
aslan sütü kadar sert arabeskle


delik deşik hayallerden sızıyor ayrılık
yalnızlık çanak tutarken gözyaşıma
kayboluyorum içimin kesif karanlığında …

….

kirpiğinin saçağına
yuva yapıyor suskun bir kırlangıç
kahve gözlerinin
eriyor buğusunda…


rüzgar
çapraz ateşe tutuyor düşleri
dört bir koldan sarıyor
yanıyor fesleğen kokulu hayaller…


efkârdan
devriliyor ardı ardına kadehler
düşüyorum yüzünün sokağına
gülüşsüz söz yitimlerinde…


dokunuyorum usulca yağmura
dokunuyorum sıcaklığına
yanağımdan
avucumdan kayıp giderken…


çılgın
pervasız bir serseri
kaçamıyor ardısıra
boşalan sağanaktan…


nedamet içinde
ölgün anıların gölgesinde
yalansız
riyasız bir aşkı
çarmıha gerdiğini düşünüp kıvrandıkça
ölüyor her gün yeniden…



Aslı Aydın