Saygınlığı mı verecek gün yoksa içinde emek
Doğan her güneş nihayet günü de bitirecek
Şafaktan başlamaz ise muhasebesi hayatın
Giden bu günü siz yine kayıptan sayın.

Oysa her doğuş nasıl heyecan katıyorsa
Feyzli bir coşku yok mudur her uyanışta da
Güne büyük umutlarla başlayanları gör
Onca zorluğa rağmen tutunuyorlar sımsıkı
Kendine bir yol çizemeyenlere denir kör.

Biz terk eden neden ne Ahmet ne de Ayşe
Bizi biz eden de onlardan biri değildi
Kısmeti öne koyan şu ilahi gerekçe
Çalıştığı kadarını kula vermiyor mu ilâhi
Bize biz mi destek yoksa engel, köstek mi
Çare emekte, işte, özveride anlamsızdı gerisi.

Önce zordur bu yolda yürümek sebat ister
Alından akarken ter yakar gözü, gönlü açar
Umutlar da müşkülle başlar, beklenir şafaklar
Öyle kolayca olsaydı her şey kalmazdı kıymeti
Zahmetlerin neticesinde erişilendir değerli.

Vefa mı aramaz insan eşten, dosttan yana
Oysa hiçbiri de yanaşmaz öyle bir limana
Kiminin elvermez sağlığı, kimi bulamaz zaman
Anlarız geçtikçe gün, emeğimizmiş var eden
Çalışma aşkımız var ya bir odur güne değen.

Kimler kimler var şu hayatta serzenişleri çok
Bir de yaptıklarına bakarsın, lafazanlıktır
Sen değmekli iken saate, dakikaya, coşkunla
Onlardaki kaygısızlık köreltmiştir iradeyi
Çıkarım hep aynıdır, Hoca Nasrettin`den
Düdük için bedel ödeyenler alır o payeyi.

Her şeye rağmen kalk ayağa, toparlan
Elbette senin de bir katkın olacak hayata
Bırak her şeyi başkaları yapıyor olmasın
Hayat dediğimiz çuvala senin de terin aksın.

Her şeyde bir imzamız olmayacak belki de
Mesele her şerden uzak durabilmek değil mi
Hayra açılan kapılarda çalışmaktı ibadet
Ve her hareketin sonucunda doğacaktır bereket.

Kim nereye koyarsa koysun seni önemsiz
Sen kendini nereye ait hissediyorsan osun
Kendini hakkıyla bilene gün de eğilsin
Her doğan güne kat ki coşkunu ana değsin.

Oğuzhan KÜLTE