Yine tuhaf bir huzursuzluk çöktü üzerime
Dönüp dolaşıp aynı şeyleri düşünüyorum
Bir keder büyütüyorum yüreğimde aralıksız
Sonrası bir yangın çıkar kül eder şehrimi
Hal bu ki gelsen aydınlanır bütün kent
Konuşsan eskimemiş bir sözün gülümseyişi fetheder yurdumu
Susuyorsun karanlığa boğuluyor şehir
Susuyorum katloluyorum
Bilmiyor musun
Serçeler göçe dayanmaz



Yalnızlık simsiyah yayılıyor odama
Telefon hemen elimin altında
Odada geçen zaman
Sessiz direnişimin deli öfkesidir artık
Gel diyorum gel
Yine boynu bükük kalmasın bu şiirin de
Yine yalnızlığın bedelini şiir ödemesin
Uykusu ağır yine bu gece gözlerimin
Gel öfkemi kalemden çıkarmayayım
Yeni bir şiire başlık koymak istiyorum



Her sabah dünya yeniden kurulur
Her sabah hayalinle yol alır yalnızlığım
Gel artık soğuk düştü buralara
Ellerinle gel içim ısınsın
Gözlerini getir
Göreyim aşkın âlâsını gözlerinde
Olur olmaz ne zaman aklıma düşsen
İçime bir korku düşüyor
Ne zaman bir korku düşse içime
Ölüm peşime düşer
Dilimde sitem gönlümde kahır
Oysa ne çok isterdim şiir olup sana yazılmak