SONSUZLUĞA UÇMAK

Uçurumun kenarındayım,
Ne bir adım ileri ne de geri atabiliyorum.
İleri bir adımla sonsuzluğa uçacağım.
Geri adımla karanlıkta kaybolacağım.
Bekliyorum…
Karar veremiyorum.
Sonsuzlukta sen varsın.
Karanlıkta ise; acılarım, pişmanlıklarım, hatalarım…
Korkuyorum,
Ne olacağını bilememekten,
Yarınlardan, ümitsizlikten
Seni kaybetmekten…
Evet, en büyük korkum seni kaybetmek…
Sen olmazsan ben olamam ki
Seni arıyor gözlerim.
Yoksun…
Beni uçurumun kenarında bir başıma bıraktın.
Hani hep yanımda olacaktın
Beni yalnız bırakmayacaktın
Böyle söylemiştin.
“Ne olursa olsun yanındayım” demiştin.
Nerdesin?
Nerdesin?
Sonsuzluk mu, karanlık mı?
Sen yanımda olmayınca
Her yer karanlık bana
Her yer uçurum
Derken…
Bana uzanan bir el…
O eli tutuyorum.
Kendimi bırakıyorum
Uçuyorum, uçuyorum, uçuyorum…
Gözlerimi açtığımda seni görüyorum.
Yanımdasın.
Sözünü tutmuşsun.
Kendime kızıyorum,
Sana haksızlık ettiğim için.
Mutluyum,
İyi ki uçmayı seçmişim.
Yoksa hep karanlıklar içinde kalacak,
Kaybolacaktım…
Şimdi sen mi benim yanımdasın, ben mi senin yanına geldim?
Bilmiyorum
Bilmek de istemiyorum
Birlikteyiz ya, beraberiz ya
Sonsuzluğa beraber kanat çırpıyoruz…
Bu yeter bana
sessizH.A