Paramparça bir sonbahar gözlerimde
Yorgun mektubun çalar kapımı
Gözlerime bakarken denizce, ağlamaklı
Saçlarımı bırakmışım meltemlerin ellerine
Ve, sıcak yağmurlara karışmış gözlerimle
Bir kuş havalanır penceremden sonsuzluğa
Kuruyuverir yedi verenler bir başına bahçemde

Sonra gözlerimi yollarım, gözlerimde sen
Bir mektup çıkar yola hasrete gönüllü
Kapı çalınır, o eski kapı paslı beş kilitli, kuzeyde
Ceplerimde şiirlerini taşırım tomarla
Dudaklarımda ayrılık şarkıların seslenir
Yüreğimde ağustos sıcağı, senin bende kalan tarafın
Sonra eski bir beşik ; uyuması saklıdır bir çocuğun
Mor çiçekli örtüleri arasında ninnili gecelerimde

Hep aklım takılıdır seni düşlerken akşamlarımda
Zeytin karası gözlerine tutuklanır yüreğim
Sırılsıklamdır simsiyah karanlıklarda gözlerim
Damarlarımda kan durur, aklımda ismin saklıdır
İşte her gece böyle yokluğun saplanır
Paslı demirler misali
Kanayan yüreğime

Yaklaşamaz gözlerime o uzak mekanda kaldıkça
Seninle dolu mutluluklar
Hayalimde yine yitik anılar
Sarar benliğimi unutamadığım mazim
Belki askıda kalır, beklediğim yarınlar
Hasretle ümidi sayıklar soluklarım

Hazan çiçeğim mevsim sonbahardı
Sararmıştı yapraklar ama
Henüz sararmanıştı resimler
Buruk bir şarkı gibiydi sanki o akşam
Ellerim hamurluydu, gözlerimde çöl kuruluğu
Gidişinin ardından anlayamadığım o akşam

Meğer bir hüznün doğuşuymuş gözlerime
O gün, bu gündür düşürmediğim dilimden
Sen dolu şarkıları... ayrılıktan yanaydı her biri
Elimdeki kağıt ve kalem bile
Yazdık durmadan hep birlikte elemle

Yalnızlığıma düşüyor şimdi karlar
Üşüyorum !
Ve dudaklarımda hüzzam şarkılar
Makam makam
Gelişini düşlüyorum

Günay Koçak

16. 1. 2024