Ocağın ortası.
Kaçınılmaz sonun şurası
Sözcükler yalın yâdında saklı
Dünün
Ölümün öyküsü
Ön sözün susan hükmü
Baş tacımız vatan
Aşkla solan acıyla bedeni yutan
Toprak, lakin sıradan değil bu mezar
Adı çocuk adı vatan
Adı İstiklal

Şehir yasta
Ülke yasta
Ülküsü milletin
Ürperen içim
İçtimada askerim
Nöbette
Son damla kanına kadar
Yıkılası değil yakılası hiç değil
Yakardığımız kadar Rabbe
Yeşeren toprak
Yaşaran gözler
Şehidimiz var ey muteber kader!

Üzüntümüz tarifsiz
Duygular Araf’ta saklı eksiksiz
Acı açısı geniş
Açılan cennetin kapısı
Giremez de öyle sıradan her insan
Yakılası ağıtlar
Bağrı yanan analar babalar
Ömür
Sürgün
Süngüsü evrenin
Dikiş tutmaz bir iş
Dikilesi o kutsal mezar
Taşı
Muhabbet eylediğimiz Rabbe dönük yüzümüz

Yüz görümü imgeler
Yâdı dünde saklı gizin ifası
Önsezileri sürgün
Ön sözü günün
Nasıl da ölgün
Ah beyitler.

Sen şair…
Duymaz mısın sesimi?
Sen muallim
Yetiştirdiğin kadar genç nesli
Sen hafız
Dualarımız tek teselli
Tecelli etti ölüm ansızın
Teşrifi sonun
Tayin ettiği kaderin
Bir somun ekmek
Bir parça soğan
Suya razı insan
Yaşı yası gönülden fışkıran
Yüreğinden firar etti mi sözcükler

Bu millet bu devlet asla değil sıradan
Bir nesil ki
Nice nesil
Bağrımız yansa da
Sönmez feri bu milletin
Bizler ki:
Kadın, erkek çoluk çocuk
Cumhuriyetin, Türkiye’nin birer neferi

Rahat uyu şehidim
Rahat uyu önderim
Bizler ki:
Atatürk’ün askeri
Bizler ki:
Bir ilke imza attık atalı
Adağımızla
Azığımızla
Azımsamadığı kadar bizi cihan
Kurduğumuz otağı cihana
Bu devlet bu millet başımızın tacı
Askerim ülkem ülküm her bir neferim
Sen ölmedin sen ölmedin
Komşu eyledi yüce Mevla’m
Sen ki Peygamber’in safında
Sen ki:
Sonsuzluğun nezdinde
Askerim, şehidim:
Dualarımız seninle.