1
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
456
Okunma
“Bir gün gelecek, sen; o kayıp, o yaralı, o aklı firar eden, o kalbi dağlanıp hissizleşmiş sen de, bir gün yeniden seveceksin bu nâkıs dünyada…”
Deselerdi inanmazdım dediğim, dediklerimde şaşkın, duyduklarımdan şüpheli, gerçekliğine inanmaya korkak bu ben bile, dünyadan düşerken tekrar ellerimi bir sevda çiçeğine uzatacağımı nereden bilebilirdim?
Sabahın kuyu diplerinde beni bekleyen yalnızlığı,
ansızın çıkıp gelen bir umut sûretindeki sende, dağılıp gideceğini hiç bekler miydim?
Saçlarım yerine kalbimi ağartınca vefasızlıklar, ve ben açmazlarda bulunca kendimi,
Kimin sesi kimin nefesi beni bana yeniden getirirdi?
Omuzumdan akıp gidiyor mu bu yük, dünya yükünü az da olsa alıyor musun benden,
bir parça doğrulur mu yüreğim ve ben
açar mıyım bu dünyaya rağmen yeniden?
5.0
100% (3)
Cevap Yaz