Ardından bakar yârın kalemi büklüm büklüm
Ve eser heybeti için uğultusuyla rüzgarlar
Vazgeçmez seni dizelerde görmekten gönlüm
Ve yükselir aşkı için titrek sesli nidalar

Bir gece şafak söküyordun zihnimde
Dokunuyordun tüm sıcaklığınla fikrimde
Biçareydim senden gayrı doğmayan güneşe
Seni zikretmeden atmayan kalbime

Yanıyorsun içten içe yaralarımda
Görüyorum seni gecenin perdesi aralanınca
Vuku buluyor açtığın yareler
Susuyor sevdayla dolu melodiler

Yine mi söndü ışıklar, görünmeyesin diye
Görürüm sanmıştım seni rüya işçiliği şiirlerde
Yine mi kayboldun fâni dünyalarda
Kâlesiz bir edayla yaşayacaksın hülyalarda...

Hakikatte sönmedi hiç ışıklar
Sadece senin gözlerine daldılar
Kaybolmadın fâni dünyalarda
Kâlesiz bir edayla yaşamayacaksın hülyalarda
Bense bakıp duracağım resmine aynı gülümseme yüzümde
Seninle örtülecek her kelime , her mısra...