Yoluma fenerdi,özümde ruhum,
Işığı önüme,verememişim !
Nefsime tuzaktı,arzum ve duygum,
Kalbime desturu,çekememişim.


Hiç bitmez sanmışım,parlak günleri,
Başımda estirmiş,kavak yelleri,
Ağardı şimdi bak,saçım telleri,
Gençliğin kıymetin,bilememişim.


Güneşten kadehle,şarap içmişim !
Çocuk sevincime,paye biçmişim,
Canan diye diye,candan geçmişim,
Canana demet gül,derememişim.


Mahşer ateşleri,düşmüş yüreğe,
Yarası figânda,dönmüş serçeye,
Hasret kalmışım ki,huzur görmeye,
Huzurun koynuna,girememişim.


Geceler gelince,içe pusarım,
Gölgeler gezinir,sesim kısarım,
Anılar konuşur,ben’se susarım,
Maziyi içimden,silememişim.


Aynalar söylemiş,yalanı bana,
Hızlı tırmanmışım,yaşam burcuna,
Basamaklar bitip,gelinmiş sona,
Başımı kaldırıp,görememişim.


Zor oldu verilen,bana bu hayat,
Zorluk içersinde,geçti ki heyhat !
Tırnakla kazıyıp,yarattım fırsat,
Huzurun sırrına,erememişim.


Tuğal KÖSEMEN
03.Ocak.2024

Gönül dostu katkıları ; Sonsuz teşekkürler.

Keşke ben olsaydım,sevip seçtiğin,
Ayni çeşmelerden suyu içtiğim,
Okula giderken her gün geçtiğin,
Yoluna gülleri serememişim.
......Türkmenoğlu (Şükrü Atay)


Yüzümde gülüşler adeta donuk
Dünya aleminde ışıklar sönük,
Makbûl kapıların hepsi de örtük,
Yüreklerde zerre olamamışım.

Neylerim ömrümün vakti daraldı,
Bakış makasımın ağzı köreldi,
O heyecan,o şevk artık duruldu,
Bir arpa yol bile alamamışım.
......Şûrzan

Kalbim bir an buldu,sayende sükût,
Seninle bulmuştum,saadetle mut,
Mutluluğa oldun sebep ve umut,
Ayağına güller,serememişim.
......Nurettin Gülbey