Bozok vilayeti, Sorgun’dan Tulum,
Asker çağındaydı zaten can Mehmet,
-Bin canım da olsa vatana kulum,
Deyip gidiyordu Tulum’dan Mehmet.

İçte, dışta görülmemiş felaket,
Osmanlı’ya Avrupadan ihanet,
Doğru Çanakkale’ye vardı Mehmet,
Rus, Rum, Ermenisi zaten hıyanet.

Bilmez, kaç cephede çarpıştığını,
Sayısız kaç düşmanla kapıştığını,
Gece gündüz, aç susuz aldırmaz,
Hissetmez, kaç kurşun yapıştığını.

Şarapnel parçası benleri oldu,
Batı cephesinde günleri doldu,
Sağ kaldıkça şükrettiler Allah’a(c.c.),
Cephede Mehmet’in tenleri soldu.

Arkadaşı çavuş, sakat kalınca,
Çavuş oldu ilk tepeyi alınca,
Gözünü hiç ayırmazdı düşmandan,
Düşman bile şaşırırdı dalınca.

Gündüz gibiydiler sanki geceler,
Mehmetler de’Allah’ diye heceler,
Peygamber, Veliler, Melekler gelir,
Mehmet’i yerinde görür, inceler.

Bertaraf olmuştur sonunda düşman,
Mehmet etti düşmanları bin pişman,
Gazi Mehmet en şerefli bir yolda,
İnşallah, EŞREFÎ, bu yoldan şaşman!

EKREM GÜRER (YOZGAT 2001)