Hangi çölün susuzluğu bu ayrılıklar

Kaç şiirin ateşidir şarapla kor tutuşan

Toprağa örtülen sensizlik bu sessizlik


Alış artık, unut yüreğini hançerle

Unut, sesini

Son kez haykır adını

Unut, yık ördüğün duvarları


Geceyi yudumla, gündüzü dağıt

Sarıl günahkar bedenlere

Artık başka günlere kaldı aşk



Sigara ve duman ol mehtaba

Artık ağaç ile yaprak gibiyiz

Son mevsimle esen rüzgara



O ki öyle bir rüzgar, bir zaman

Nuh’a kurtuluş bize tufan olmuş

Aşkın çölünde kumlar uçurmuş



Artık çok geç ve karanlık,görmüyoruz

Sesimiz fırtınanın içine karışmış

Biz yok olmuşuz zamanın pençesinde



Şimdi yaşa ayrılığın arafında

Yüreğime saplanan bir hançer

Sabır taşına dönüşen kum saati

Rüzgar uykusuzluğuma serenad



Artık unt ve küllerini savur denizlere

Gözyaşı dök yüreğini kavuran çöllere


Bir tutam karanfil, bir gül uzat yabancıya

Unut,aşktan ve ayrılıktan bahis etme

Artık başka günlere kaldı aşk…