Ey Aşk!
Zat-ı şahanenizin kibri,
Başa bela.
Bir uzak bir yakın halleriniz
Bazen heveslendirir,
Bazen de bir hayal kırıklığı yaratır.
Tam vazgeçildiğin anda
Ansızın çıka gelirsin düşlere
Mısraların arasında kafiye olursun
Pas tutmuş kalpler gün ışığına çıkar
Unutulmuş kayalar yosunlarını parçalar
Usul usul demlenir duygular
Aşkı derun sahnesine çıkar
İlmik ilmik dokunur heceler
Ne yazıkki sonra, sırra kadem basarsın.
Kırarsın hevesleri
Kahır olursun ızdırap olursun
Boşa çekilen kürek olursun
Hiç de yüzün kızarmaz Ama, ey aşk!
Gözlerini kaçırmadan dinle
Gelmeyince kapanan perde olursun
Sen de gelip geçersin bu kalpten
Rafa kaldırılırsın,
Sıradan, okunmuş bir kitap olursun
Bir daha yaprakların kımıldamaz
Modası geçen basit bir şarkı olursun
Nostaljik plaklarda esamen okunmaz,
Sadece merakla izlenmiş bir film olursun
Kültler arasına giremezsin.
Uzun lafın kısası olursun…