Bozok Sancağı, Sorgun Kasabası,
Kodallı Karyesinden baba Şakir,
Ülkesinde seferberlik sonrası,
Soluğu cephede almıştı Şakir.

On ikisindeydi oğlu, gitmeden,
Tarla tapan, ekini de ekmeden,
Çanakkale’deydi Devecioğlu,
Erik, elma, ayva, kiraz yetmeden.

Geçti cephelerde amansız savaş,
Günlerdir yiyemedi bir tabak aş,
Düşmanla burun burunaydı Şakir,
Kurban olsun dedi, vatana bu baş.

Bir iki üç, geçip gidiyordu yıllar,
Eşinde, oğlunda kaldı akıllar,
En sevdiği için gelmişti Şakir,
Herkesin sevdiğine gider, yollar.

Çok aradı oğlu, Şakir ağayı,
Baba oğul çokça etti duayı,
Çok sürmedi birliktelik cephede,
Daha göremedi Şakir babayı.

Savaş bitti, oğul döndü evine,
Bütün millet, düğün bayram sevine,
Şehit Şakir en sevdiğinde kalmış,
Şahadet haberi gelmiş köyüne.

Sekiz sene değil seksen de olsa,
Bir değil bin tane canım da olsa,
Şehit Şakir kurban olur her zaman,
EŞREFÎ, Şakir’in yanında olsa.

EKREM GÜRER (YOZGAT 2001)