DİLDEN DİLE

Üstünde yaşayamazsam, toprağında yatarım
Ben bir Türk’üm vatanımı, can üstünde tutarım
Kâh imânımla yücelir, günahımla batarım;
Lâkin, vatan denilince ilk önce ben koşarım
Can bedene lâzım değil,düşünmeden boşarım...

Gönül gözüyle okurum, kalemimle yazarım
Bu dünyada yoktur gözüm, Allah için nazarım
Kendi gönül kuşumd olsa yuvasını bozarım;
Tanımam, Hakk’ın yoluna taş koyanı ebedâ,
Türk beldesinde duyulmaz, tekbirden başka sedâ...

Düşman oklarını izle, hangi yöne gidiyor
Yayından çıkan ok sesi, iyi dinle ne diyor
Soyu belli olmayanlar, soy davası güdüyor;
Domuz eti yiyenlerin oturmam sofrasına
Allah diyen yiğitlerin düşerim arkasına....

Rabb’im,"dosdoğru ol" diyor. Eğilmem diyesiniz
Sindiğiniz kuytulardan tez çıkıp gelesiniz
Allah var, Allah bize yâr, çıksın artık sesiniz;
Bu asırda cihad etmek, Hakk-ı haykırabilmek,
Bir kaçarsa ipin ucu, sökülür ilmek ilmek...

Uzuvlarıyız bedenin, geçemeyiz parmaktan
Sen nereye, ben oraya, ayrılmaz et tırnaktan
Baş kalenin mimarıdır, emir almaz ayaktan;
Sancağımız imân bizim, ancak gönüldür yeri
Sen bir islâm neferisin, haydi durma, ileri..!

Nûrfânî’nin kıymeti yok, bayrağım gökte kalsın
İlel-ebed mezarımın üstünde dalgalansın
Söyleyin bâd-ı sabâ ya; her yana haber salsın;
El-ele, gönül-gönüle, yürüyelim menzile
Bu bir birlik çağrısıdır, söylensin dilden dile....

Nûriye Akyol 5/1/2023

Görsel alıntıdır.