Gün olur işlerin girer yoluna,
Hele bir bak sen sağına, soluna,
Azrail girmeden gelip koluna,
Hayatı irdele kendin ibret al!

Gün olur ekmeğe olursun muhtaç,
Bir gün tok gezersin ertesi gün aç,
Gün olur başına takarlar bir taç,
İnsan hayatında böyledir bu hal!

Bakarsın çevreni sarıyor dostun,
Bakarsın çarmıha gererler postun,
Kahrından hayata bahtına küstün,
Kırılıyor çünkü tutunduğun dal!

Gün olur bedeni çekmez dizlerin,
Uzağı yakını görmez gözlerin,
İtibar görmüyor artık sözlerin,
Tat vermiyor şimdi halis olan bal!

Bu dünyada her şey gelir başına,
Kanlar karışıyor gözün yaşına,
Ağuyu katarlar tatlı aşına,
Bir varmış bir yokmuş olursun hayal!

Dertli, işte hayat böyle geçiyor ,
Kimi kovalıyor kimi kaçıyor,
Gönlümüzde derin yara açıyor,
Göçünce dünyadan sevdiğin ayal*!

Cafer Aksay
Erdemli (05.12.2023 Salı)
Ayal: Osmanlı döneminde karı kocalar birbirlerine “ayal” olarak hitap ederdi.