Bir ayrıcalığı olmalı şiirin
Belki de yazamayacağım kadar çoktur içimin
Fay hattında takılı gözlerimin
Elasında içtiğim
Bir bardak dolusu kordur
Dil yaram yürek yaram,
Yamalı entarisinde yalnızlığın
Ve çocuk kalbimin varlığının
Damgasını vurduğum aşkın da sevginin de
Çoktur özlemi hasretini çektiğim bir iklim gibi

Seyrüseferinde ümidin
Takkemi önüme koyduğum
Teknemi çektiğim
Tekkem ise hüzünlü yüreğimin ikbali
Ve sergüzeşt sözcükleri akça teninde
Kâh kâğıdın kâh alnımın
Kaç akçe ise özlem
Sırtımdaki küfeye boca ettiğim
Onca hüzün onca sitem elbet sitayişim kendime
Yetmedi kalemime

Gücüme gitmezken artık yaşamak
Güç bulduğum şu sefasını sürdüğüm duyguların
Ve şiirin de olmalı elbet bir farkı
Kaç karat ise yüreğin haznesi
Kaç bayt ise acının hazinesi
Hani, hani tutuşan kibritin
Can çekişen çelimsiz bedeni

Bir içimlik değildir hem şiirlerim
Bir ömre tekabül eden yalnızlığın
Ödediğim diyetini sürgün edilen yüreğimin de
Mafyası iken açlık asla da düşünmediğim kadar
Nasıl ki bir dirhem et örter ayıbı
Kim bilir kaç bin öğün atladım çocukluğumdan beri
Ve işte açlıkla terbiye ettiğim
Bedenimden firar ettiğim
Kilimine sözcüklerin takılıp da taklalar attığım
Sevebilmenin bedeli
Olmalı elbet bir farkı insanın
farkındalık sunan şiirin her hecesi
Nasıl ki kıyılan içimde hislerin devindiği
Bir teselli babında
Ve işte yazarken kıyama durduğum çok mu belli?

Sevecen bir temenni
Uçtuğum kadar yükseklerde
Konduğumsa dergâhı Mevla’mın
Dünyanın tüm eziyetlerini yok sayıp
Meziyet bildiğim şu efkârın şu endamın şu acının
Var mıdır sahi bir tarifi

Bense Araf’ta saklı hikâyem ile
Ben ki bana kâh uzak kâh tuzak
Ve işte yaklaştığım kadar içimdeki şelaleye
İman gücümle ayaktayım
Sevginin kerameti tükenmek bilmeyen
Tek servetim tek ziynetim
Aşkın kardığı hayata küstüğümün ertesi
İçselleşen yolculuğumda saklı rüyaların her bir haresi
Huzmesi

Gerçek kıldığım kadar hayallerimi
Baş koyduğum bu sevgi dolu yolculuğun
Katıksız müdavimi bir nebze de olsa huzur bulduğum
Kalemin tininde
Sözcüklerin titrinde
Ne dama taşıyım
Ne de yüreğin akan damında saklı
Ne dikit ne sarkıt sapladığım kadar kalemi
Yüreğin zeminine
Kâğıdın da tiridine bandım madem hayallerimi

Asla cefa değildir sitayişte bulunduğum
Bilakis sefasını sürdüğüm
Bil mukabil hüzün demenin meali
Teknem su alsa da boşalttığım kadar gözyaşımı
Bir murattır dillenen
Allah katında saklı huzur ve sevgiyle
Mil çektiğim gözleri kalemin
İhlaslı bir esinti

Asla değil ne rivayet ne hurafe
Bilakis kendimi sevebilmenin göstergesi
Kâğıdın tenine döktüğüm yaşımla yasımla
Rabbime kavuşmanın coşkusu
Varsın olsun yalnızlığımın nazıyla
Şerh düştüğümdür mevsim ve sevgi ve aşk
Bir rahlede süregelen ömrün
Tek serveti illa ki İlahi Aşkın
Aşı iken huzura dönük yüzü
Kıblemde saklı duaların doğamın da emsalsiz esintisi
Bahşeden Rabbime hamt etmenin ikbali elbet
Sonsuzluğu yaşadığım sevgimin salınımında
Sarmalında mevsimin
Açan yüreğim çiçek çiçek sevginin de her rengini
Katık ettiğim kadar ruhumdaki karanlığı da delip geçtiğim
Elbet Allah’ın izniyle sonsuza kadar huzur bulmak
Cennetinde
İlahi Ateşin de çeperinde yağan yanan
Bir kıvılcım olmanın emsalsiz özlemi…