Dalgalanır deniz,gösterir yüzünü telaşlar
Kimseler bilemez bir yas başlar
Eşkali meçhuldur, zamana değer biçen ağlar
Bilemez kimseler, esir olur aşklar

Dalgalanır bir güz havası,kaybolur fıtratın
Öyle bir rayihadır içindeki,kaybolur kahrın
Avaredir kirli zihinlerde;asudedir nezih ruhlarda
Tutmaz olur eli kolu,geri dönüşü olmayan yollarda

Dalgalanır gözyaşları,ıslatır umutsuz geceleri
Karamsar tablolarda,fısıldayan gölgelerde,
Nefretin gölgesi düştükçe kalbe;sorgular insanlığın direği,
Gözyaşında kaybolan umutların sedasını

Gözlerden süzülen yaşlar dolarken sayfalara
Anlatır sessizce içimdeki karmaşalar:
Rüzgarlar savurdu deli gönlümü
Bekliyorum,umutluyum belki bir mucize diye

Ve yine umut ediyorum ki
Dalgalanan deniz,güz havası,gözyaşları ve nicesi
Sükunet bulur yüreğimde,telaşlar yerini huzura bırakır sessizce
Gölgelerin fısıltıları dağılır tüm huzurlu ruhlarda,
Gerçek aşklar esir olmaktan kurtulur dardaki ağlarda.

Güz havası sarar hep içimi sıcak bir rüzgarla
Kahrın izleri yok olur, umut yeşerir taçlarla
Kirli zihinlerin avareliği geriler, nezih ruhlar güçlenir
Geri dönüşü olmayan yollara adım atmaz artık eller ve ayaklar

Gözyaşları aşklara değil, sevgiye nitelik katar
Karamsar tablolar silinir, gölgelerin şarkısı uzaklaşır
İnsanlığın direği, sorgulamak yerine sevgiyle sarılır
Gözyaşının sedası yerine umudun nağmesi doldurur kulakları

Sayfalara dökülen yaşlar, birer hikayeye dönüşür
Karmaşaların sessiz anlatımıyla dolu satırlar
Deli gönlümü rüzgarlar değil, sevgiyle beslenen yürek yatıştırır
Mucizeleri umutla beklerken, her daim umutlu olmayı seçerim


Ve yine beklerim
Denizin dalgalanması, güz havasının sarısı
Gözyaşları ve daha niceleri
Her biri, şiirime uğramaya devam eder...