Titretmiyor içimi zemheri kadar
İnsanların sessizliği
Sessiz çığlıklarına ses olmaya kalksam
Beni taşlayacaklar biliyorum...

Biliyorum ama yine de yaz diyor kalem
Sen tükenme ben tükenirim
Vaz geçme tutmaktan ellerinde beni
Ben yazayım sen kör gözlerin önüne
Şiir sür kafi...


Dışarısı zemheri
Sobalarda çatır çatır yanıyor alın teri
O alın teri ki kutsal
Sömürgen anlatıyorken masal...

İçler acısı memleketin durumu
Paşam sarayda rahat
Hiç olur mu umuru ?
Bunu gören şair rahat durur mu ?
Vardır elbet sözü
Bir kuyruk sokumu...


Masalar kurulmuş
Kartlar dağıtılıyor yeniden
Masa altında ezilirken
Çocukların yüreği...

Kan , revan , savaş ve barış
Hep aynı ağızların salyası
Masal aynı isimler farklı
Dinleyen uykuya demir atmış
Karaya oturmuş düşleri...

Taş olsa çatlardı bu kadar zulme
Sen taş bassan da bağrına
Bak taş bile ağlıyor
Senin aciz haline...

Uyan artık ey insan
Senin diye yutturulan bu savaş
Aslında insanlığın var olma savaşıdır...

Duymuyor musun hala ?
Çocukların çığlığı
Bir çığ olmuş altına almış insanlığı
Bu savaş insanlığı
Kurtarma savaşıdır...

Çağdaş DURMAZ