Beş paraya satılır sevdalar gece olunca aşıklar pazarında karanlık kuyudan çıkarılan yusuf misali
Anılar hatırlanır mektuplar yakılır
Gözlerde akacak yaş kalmaz o saate
Kalem tutamayacak hal gelir parmaklar
Yazdığını her şiiri bin sitemle okursun sessizce kalbin bin parça olsa bile

Resmini dahi silmek istersin önce göz bebeğinden sonra aklından

Sevda kuşlarını salarsın menzili olmayan meçhule yanlız kalmak için gecenin üçünde yaralı halde

Ayaz kesmiş vakitlerde soğuğu seversin yanlızlığa alışırsın her gece uykusuz yanlız cam kenarında
Kendinden nefret edersin
Aynalara küsersin kimseyi sev mi yo rum dersin yalan olduğunu bile bile

Kendine bile yabancı olmak istersin
Yılları ve yarınları silip ölmek istersin günah olmasa

Gerçekleri hayallerle karıştırırsın artık kendine olan isyanında

Hıçkıra hıçkıra ağlamak istersin ama yutkunamazsın ki güç bulasın kendinde

Burnunun direği sızlar sesini duyar gibi olursun iç çekersin acı acı ama o yok artık

Her nafes alışında boğazına batar yokluğu
Yüzleşmekten korktuğun gerçekler soğuk duş aldır sana
Ölürcesine üşümek istersin
Geçecekleri hatırlar bir sigara daha yakarsın yokluğunun üstüne

Sırf onu hatırlattığı için sigarayı seversin
Yanlızlığına şükretmek gelir içinden

Sonra aklın sana oyun oynar ruhun daralır yarın yarın diye diye

Bin ak daha düşer saçlarına sabah olunca Yokluğunu hissedince kemiklerin dahi sızılar bin of çekersin

Günler geçer aylar geçer yıllar geçer unutamazsın

Sonra bakmışsınki yokluğuna değilde sadece acıya alışmışsın yanlızlığa alışmışsın sessizce kimsesizce ölürcesene
Özkan Değirmenci
6.12.23 03.05