Gözler gök mavisi, sapsarı saçlar,
Evinin tek oğlu sarışın Murat,
Kıtlık var ülkede köyde de açlar,
Evinin bir oğlu gök gözlü Murat.

Bütün cihan kaynıyor, her yer savaş,
Bir kazan kaynıyor tüm köylüye aş,
Ümmügülsüm fır dönüyor durmadan,
Ana yüreğini almış bir telaş.

‘Go Murat’ım şimdi asker oluyor,
Daha yeni evli, gülü soluyor’,
Söyler durur Gülsüm ana durmadan,
Duyar duymaz köylü eve doluyor.

Çatalkaya’dan köylüler uğurlar,
Bütün sevenlerde yanar bağırlar,
Gülsüm ana Hüyük’e kadar gider,
Ağıtını duyar hatta sağırlar.

Yozgat Askerlik Şubesi sessizdir,
Go Murat da içlerinde eşsizdir,
Bir köşede dalar gider derine,
Şube değil onun gönlü ıssızdır.

‘Bişekli Murat Samsun iline’,
Sülüsü verilir bizzat eline,
Jandarma olarak seçilir Murat,
Merhaba der Karadeniz yeline.

Samsun’dan sonra Çarşamba’ya varmış,
Eşkıyalar buraları da sarmış,
Gevşek bağlı bir eşkıya kurtulur,
Kaptığı silahla Murat’ı vurmuş.

Daha ilk senesi Murat göçmüştür,
O şahadet şerbetini içmiştir,
Çarşamba, Perşembe eşkıyaları,
Sanki sarışın Murat’ı seçmiştir.

O günlerde ülke karmakarışık,
Bişek’ten de kaldı or’da bir ışık,
Aylar sonra haber gelir köyüne,
Kimse bu ahvale olmaz alışık.

Kuran öğretti küçükken babası,
Severdi bütün komşu, akrabası,
Ezan okur, müezzinlik yapardı,
Görmedi bir daha eşi, abası.

Bir hatıra kaldı ondan Selver kız,
Baba orada, kız burada yalnız,
Şehit Murat sonsuza dek hem asker,
Gökyüzünde, hem EŞREFÎ’de yıldız.

EKREM GÜRER (YOZGAT 2001)