Senin bakışlarını saklardım kendi bakışlarıma
Gözlerim gözlerini içerdi ela’ya susadıkça
Enkazdı oysa lime lime,
Enkazdı kendi bakışlarımın ela rengiyse...
Kul olurum her tonuna elaların sendeki
Gözlerim,gözlerinle gizli gizli
Serin karanlıkların duldasında sevişirdi !...

Elaydı ve yüreğimi okşardı yumşak bir el gibi
Elaydı o rengin sihir dolu efsanesi !
Gözlerinden yansıyan o gizemli bakışların albenisi
Ela seslerle konuşurken benimle,
hece hece,kelime kelime !...
Oldum olası istemişimdir ben kendime,
Ela bakılması gibi korkunç bir işkence !
Merak ederdim hem içten içe
Onun gözlerinden nasıl görünüyorum diye !...

Yeşile işmar ederdi gözleri közlü gölgeliklerde
İçinden kıvılcımlar serpilirdi çaresiz dünyama !
Bakarken o yüzüme ela gülüşllerini kaçırırcasına
Kamçı olurlardı sanki elaları bu cılız sırtımda
Bir kez ve göz ucuyla dahi bakarken bana

Batırırdım ben kendimi;
Batırdım elbette ki,
En derin dehlizlerimdeyken ela gözleri
Sürüklerdim iliğime değin onun ayağına cesedimi
Batırırdım tam o an da işte ben ben’i !...

Batardım O’nun gözlerine bir ölüm iştahla !
Dolardın tüm yeşilimsilerin kızıl ateşi gibi içime
Can suyu kıvılcım olan bu aşk ummanında ,
Seni ölürdüm durmadan sancılı düşlerimle
Ölürdüm doya doya !
Vede sürekli yanıp sönerdim senin o ela cehenneminde !...

Böylesi enkaz halindeyken sevdalı yüreğim,
Yanardağ olup kan solurdu tüm iç alemim
Sis sis bakardım soluk renklerlerimle ben O’na
Ben biçare loş ela !
O ise karşımda kor ela !
Oh !...Ne ala !
Adaletin bu mu be dünya !...
Ben ondaki elaya müptela !
Sonumuz değil o aşk’ta,
Elbet SONUM hayrola !...

O’nun gözlerine bandıra bandıra !
CAN bulaştırırdım ben kendi elalıklarıma...
Parlardım hemen diğer sönük taraflarımda
Parlardı elalarım elalarına bulaştığı an da !
Ancak öyle ışıyabilirdi bendeki bu enkaz dünya…
O ışıl ışıl,saklı yeşeren ela gözlere baktıkça !...

Dün,bugün ve yarın;
Onun ela gözlerinin demir kapaklı hücresinde,
Ölümünü, ölümleriyle çoğaltarak bekleyen
Bir sevenim malumunuz ben sadece
Hani enkaz bakışlarım var ya;
Hani nasıl olsa,
Öyle de enkaz,böyle de enkaz oysa...
Hani mahkumum ben o gözlere ya;
Lakin onun elalarıyla
Duman olmak başka,
Kül olmak başka...
Hani yeşilimsilerle ölmek "mutluluk" gibidir adeta !
Hepsinede müptelayım ben aslında
Açık,saklı her tonu HARİKA !...

Kurtulmak gibi bir derdim
Yok ondan benim asla !...
Ölmeye razıyım bu bakışlarla !
Ölmeliyim ben ondaki HARİKA’lara !...
Şayet yaşamak buysa,
"MUTLULUK" Veya
"GÖZÜM OLMAZ" Başka hayatlarda !
Siyah,mavi,kahverengi...Ve galiba...
BENİM DÜNYAM HEP ELA !!!....




İ.Hakkı Gürcanok
2007 / Ayvalık