Meali ölgün bir günden arda kalan yalnızlığı
Mizacı görgüsüz bir sevdanın safsatası
Sözcükler kabrime delalet
İmgelerse mezar taşım
Büyüttüğüm bir sevgi ki taşar da taşar
Dinmez nazım
Sözcüklerin avuntusunda saklı niyazın
Ökçesi yoksunluk
Varlığı tutulan nutkuma ışık tutan bir parıltı
Elbet güneşin sezilerinde uyuyan Kutup Yıldızı
Nasıl ki göklerin nasıl ki rüzgârın kızı

Hızımdaki mevcudiyet
Sessizlikse öfkeli bir iklim olsa olsa ölüme delalet
Kıpraşan iç sesim
Namesi duyulmasa da ruhumdaki beşinci mevsimin
Kat izinde sevginin
Buruşuk teninde hasretin
Buklelerim dağınık
Busemde saklı sıcaklık
Bir bulutu giyindiğim
Bir de umudu eksik etmediğim

Buğusu düşlerin
Büyüsü yaşamın ki meddücezrine denk düşerim
Kâh fısıltılar köpürür dalgasında denizin
Kâh nameler sürükler içimden sonsuzluğa uzanan
Dehlizin
Her köşesinde saklıdır nice anı
Anda tutuklu gökten yağan karı
İçime çektiğim yağan nuru
Öksüzlüğün narı ve ithamı zalimin
İsyanın izinde sökün eden öfkenin
Tek muhatabıdır insan

Beşeri zaafların ömrü tükettiği kadar
Başakların salınımında başat duygular nasıl da katlanır
Acıya
Nasıl da kat eder
Onca yolu tek zerre olsa bile umudun peşinde
Büyür de büyür
Göğün ışığı
Aksayan ayaklarında kekliğin
Aksıran yalnızlığın yetim nefesi
Bahşeden Rabbine âşık Mümin
Şehvetli servetlerinin peşinde nice zalim
Şahıdır elbet duyguların sevgi ve umut

Başımızı yasladığımız dağlara yağan kar misali
Bir hayal bir edim
Yaşamınsa meali
Bir şiire daha bandı mı şair yüreğini
Kopacak kıyametin de habercisi
Sürgün edilmiş yaralı bedenler kafilesi:
Bir çocuk
Bir kadın
Bir insan
Nice mazlum
Kök hücresinde evrenin
Aşka b/atıl anlamlar yükleyen şeytanın
Peşinde
Şiarı sevgi ve vefa olmalıyken
Kör gözlerle kin dolu yüreklerle yaşayanların
Yaşattığı dinmez acı.

Yoktur da kelaynak kuşlarından farkı
Adı:
Kâh şair
Kâh yetim
Kâh mazlum:
Sevginin ekseninde
Esir düşülen zulmün ateşinde

Kordan kalemi
Közden serveti
Köküne sadık bir Neferdir ki
Şair ve zümresi
Ey, ahali!
Duymaz mısınız sesimi?
Demenin kifayetsizliğine razı
Yüreği yangın yeri
Hali hazırda çocuk kalmanın maliyeti
Ulaşamadığı kadar bunca yaralı bedene yamalı yüreğe
Ulaşılmazlığın gizinde
Saklıdır şair haiz olduğu o tek zerrede

Büyür de büyür günbegün
Hasret çektiği yüce Rabbi
Elbet sonlandıracaktır bu hazin hikâye;
Bir masal
Bir rüya
Acının adı iken çocuk
Aşkın ateşi iken yürek
Nasıl da kavruk
Bir yetimden arda kalan teki kayıp terlik

Tekkesidir aşk
Takkesi hasret
Tehir edildiği kadar hayat
Tevafuktur elbet
Beklenesi dinmeyen niyazın bekası umut
Yarınlara ne hacet,
Diyemediği kadar da tutulmuşken nutku
Koyuverdiği kadar sözcükleri
Kapılası bir sel bir afet
Elbet beklerken tüm insanlığı
Sönmek ne kelime?
Günbegün büyüyen çağrısında ufkun
Bandığıdır yüreği şiire
Yeni gün yeni acılarsa nice şiire namzet…