21
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1253
Okunma
ne zaman bir şiir müsveddesini çıkarsam,
bir göletin başına oturmuş ,
güllerin ölümüne ağlar gibi,
kendine ağlarım.
gök yüzüne serpilmiş bir avuç çakıl
ve/belirsiz hareler, sayısınca dertlerim kadar
ne zaman dertlerime ağlasam,
ıssız bir gölet gelir aklıma;
yanı başında güllere
yaşam taşıyan kelebekler...
ve/yitik bir çocuk düşünürüm,
rüyalarını menekşelerle paylaşan,
yüreği sürgün bir kızılcıkla sayıklayan.
şimdi düşlerim şiire kurulmuş..
yazsa mı,yazmasa mı..?..
imgeler ölgün bir yaz görünümünde
düşlerimde karanlık bir mahzen,
belleğime kanallar açıyor kendiliğinden.
................--..........
Cevap Yaz