0
Yorum
7
Beğeni
5,0
Puan
425
Okunma
Dokunup duruyor yanağıma saksıdaki çiçeğin yaprağı,
Mandalina kabuklarından masamın örtüsü,
Hep daldırır gözlerimi uzaklara şu kuş kafesi,
Kanatlar prangam olmuş,
Ölçüsüz sevmeler ruhuma zindan.
Kelebekler renklerini döküp ölüyor defterlerimde,
Rüzgârı dokuyorum gri, gölgeli ellerimle,
Havlamalara ritip tutuyorum öksürüklerimle,
Susup oturuyorum kalbimin çöplüklerinde,
Şehrin öksüzlükleriyle.
Duvarlar beni karalıyor soğukluklarıyla,
Ben de isterdim tabi ki avlumdaki voltaları bırakıp;
Envai çeşit çiçekli bahçelerde gezinmeyi,
Yüzümdeki bu solgun ifadeyi söküp,
Yerine tebessümler yerleştirmeyi,
Boş bakışlarımla, tabutumun başında,
Sarılmaya başladığımda toprağımla,
Belki...
5.0
100% (5)
