12
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2030
Okunma

Sitemimden meram anla,
Yüreğime değ Yiğidim!
Gün puslu, başımız bûnlu,
Durumlar içler acısı,
Sinemiz yangın yeridir,
Umut sende hey Yiğidim!
Çoğumuz gurbete düştü,
Kuzgunlar başa üşüştü,
Üç beş hane kaldık susta,
Aza kaçak, Muhtar hasta,
Oğlu Şehit, Bekçi yasta,
Kimin eli değnekliyse,
Ona teslim köy, Yiğidim!
Yalancı çobana kandık,
Kofal sözlere inandık,
Bir umutla oy verdik de,
Başımıza geçti “sandık”...
Üsküdar’da sabah oldu,
Ömrümüz bâdeye doldu,
Alavere, dalavere,
Kasketli Mehmet nöbete,
Derken, bak, gör nasıl yandık!
Hem de gayet demokratça
Canımıza okudular;
Biz yandık, bâri sen yanma,
Ayıl, çemren hey Yiğidim!
Çığlığım karabasanda,
Beynimi patlatır sesim;
Ünümü kalbine ver de,
İşit beni, duy Yiğidim!
Can bedenden sağılmadan,
Ocak, yuva dağılmadan,
Dizlilere diz çöktür de,
Başlarını eğ Yiğidim!
Umarımsın, umudumsun,
Depren, davran beğ Yiğidim!
YUSUF BİLGE
Çemrenmek: Bir işe kesin karar vererek hazırlanmak, paça ve kolları sığamak.
Deprenmek: Harekete geçmek.
Bade: Kadeh.
Umar: Çare, deva.