Müdaviyim ırak duyguların atlas yorgunluğunda
Müptelasıyım de aşkın kan kusup kızılcık şurubu içtiğim.
Yedieminde saklı derdest edilmiş bir şiirim
Endamından hüznün
Başımın döndüğü elbet atladığım her öğün
Aslında atladığımdı ömür, bir ömür

Kınındayım gölgenin
Ummanlara denk düşen yürek esintimin
Uzamında
Yalıtıldığım kadar toplumdan
İçimde çalar şarkılar
Çengisi Çingenesi iş başında

Ah, nasıl da ahkâm keserler.

İrdelenesi nice gerçek nice düş
Adam boyu dalgaların yaladığı yuttuğu benliğimi ve işte o güç
Ansızın hâsıl olan göğün korumacı kanatları
Yanaklarımsa pembe utancın baskın geldiği
Hele ki
Aşkla yazdığım şiirleri
Suya bastığım ayak izim ve kalemim
Delişmen mizacımda esen
Meltemin
Savurduğu kâh gözyaşı kâh hüzün

Dikte edilesi yeni gün eğreti ömür
Bodoslama sevmekle iştigal
An gelip de gözlerimi kapattığımda neyse hemhal
İsem
Ederi yoktur benliğimin insanların gözünde
Hipermetrop hayat
Kanayan he sözcük aslında nasıl da bayat
Ne de olsa ses etmeden sevmeli insan aşka biat
Yakarışın ta kendisi adeta bir saat kulesi

Tepesine çıktığım evrenin molozlarından
İnşa ettiğim kumdan kale
Kalem ile hasbıhal
Etmenin de ötesinde
Kayda aldığım bir ölü gün daha eklendi şecereme
Azat edilesi sözcüklerden
Çalıp çırptığım hayallerin
Hegemonyası
Bir demde bir de dertte saklı
Acıların hulasası
Bandığım kadar kalemi en derine
Su toplayan imgeler
Patladı patlayacak bir irin gibi bir yara belki de
Altından kalkamadığım
Hayatın kâh yoncası kâh yongası
Melodiler uçuşur gözümde
Dibi görüp de yeniden başlamak mı kaldığım yerden?