15-
duralakdan ala ğeçi, dadandı karamık sıyırmaya
zabaha bi şevkdir; zili cıngırdatdı
gökgözlü oğlağının gıldırkası gıldırdadı,
birer ikişer sökün etdi öteki goyunnar da
çobannık da en bire hu zabah keyfi,
bu; sürünün kendi kendine yayılmaya başlaması
bi de kıyır-kıyır yayılalak etirafında toplaşmaları
benisem de öteden beri malları severin
onnarın garnı doymadı mı neye sevinesin
içinden datlı datlı bi gerneşmek geliyoru
bi yandan da i(n)san gırıdıyoru, büzüşüyoru
zabala fücuduna i(n)sanın hökmü geşmeyoru
vesselam bir-iki yeklendi, bakdı olmaycak Kınalı
çomak gulaklı akgoç; golumu asdılmaya başladı
saldım buynuzuna ba(ğ)ladığım “bağcağı”
evel-evelden çezince de yanımdan ıralaşmazdı
eliminen beslediğimden yakınımda yatardı
Galabakdan söykeltdim sürüyü, Pambıklığa
Depeyurtdan, gerisin-geri Tülüyurduna do(ğ)ru
üğül-üğül üğündü getdi sürü kendi fetdatına
aralaşannarı gocağöpek gıvratdı getiri(r)di
gara eşşek zati peşimsıra geli(r)di
o da kendi “fetdat”ına yayılmaya durmuş
ıccık terlemişiyin, boğazım guruyvumuş..
matırayı başıma dikdim, zabahın guru ayazında
bi-kaş damla da süzüldü bağrıma
o goyun çanlarıı,
yıkıyo ortalığı
içlerinde bi deve çanı
Şaban Emminin ası!
..
bakdım sürünün ön yannı baya aralaşmış
öğn-yannarına geşdim bekledim, işim ne
Pambıklığın bayırda yannamasına açılmış
bi “gartal ganadı ” düzdüm Depeyurdun yüzüne
yahay oldu valla, te bobam tee!
derken usul yollu basdırıvıdım üst yannı, gırıldı
Depeyurdun yüzünde epili bi yayıldı
Depesidelikde goca daşa çıkdım
“al gözüm seyret” dedim, sevinşden a(ğ)ladım
bi yanda deniz, bi yanda ova, türkünün tam zamanı
bi de yavıklımı aldım mıydı?
“imine’m saçlarını, dalga dalga daratmış
Allah beni topraktan, O’nu nurdan yaratmış”
..