de! deycem bi tefa uykum gaşdı
gözlerimde bi dirhem desen uyku-muyku ğalmadı,
önşe aklıma “hunu burada bi ğözel onaracan,
elini ayağını “yüleyip” de goyvuracan
sonura hurdan gakıp köye varacan hinci
adını me(v)zu ba(hı)s ettiklerini
kim kimin anını kakıyo,
kim kimin adını çıkaroyo
kim kime ağman asıyo
kim hankı garibenin gapısını tıkılayo,
kimin eli kimin cebinde
kim kimi “ğüce görme”ye
hakir görmeye
eziyet etmeye gakıyo
kim haksızlığı kendine düsdur edinmiş
kim gızını paraynan peşgeş çekmiş
kim gardaşının satılmasını sineye çekmiş
tığlacan ğözelce,
geşceğ(i) yere pusacan
usul yollu kimsenin habarı-mabarı olmadan
bakdın herifçioğlu köşeyi aşıtlamış da,
sinece gıçı-gırık köpeg gibi
gırandan gırandan gelip-geli
“gell buruya leyn” decen o değilden
yağırnısına-yağırnısına
verip alıp endirecen
ütülmüş pinardan eşşek dayağını alıvıcan eline
endiri-endirivicen neresine ğelise
bakdın “dabannarı yağlamış”ısa
yes edip, bi “fıdılama ” yerleşdircen
ya(hu)t da “yah edip” de bi endirecen
olmadı “goltuk daşı”
yetmedi sapanına(n)
adamın gafasına bi yerine file ilse
“anam” deye bile ses edemez valla
“gık” bile deyemezler
kim-(v)murduya ğetsin veled-i zina
taha o dallara basıyo mu bakalım bi
abidik-gubidik şerefsizler
ani takike goca köyde
asayiş berkemal olu(r) valla
sonura o değilden, hiş bişiy olmamış gibi
usulcuk gelip goca balamıdın altına
ya da sürüp gedip varıp ho yanna yat
bi de hafif bi ülüzger esiyosa
dalacan uykuya…
oooh valla!
ıp-ıra(ha)t
..